Scott Curry (errugbilaria)
Scott Curry (errugbilaria) | |
---|---|
(2013) | |
Bizitza | |
Jaiotza | Rotorua, 1988ko maiatzaren 17a (36 urte) |
Herrialdea | Zeelanda Berria |
Hezkuntza | |
Heziketa | Massey University (en) |
Jarduerak | |
Jarduerak | hamabosteko errugbilaria |
Scott Curry (Rotorua, Zeelanda Berria, 1988ko maiatzaren 17a), Zelanda Berriko errugbi jokalaria da[1]. Zeelanda Berriko Zazpiko errugbi selekzio nazionalean jokatzen du[2]. 2010eko Dubai Sevens txapelketan egin zuen debuta. Olinpiar Jokoetan, Zeelanda berria ordezkatuz debutatu zuen 2016ko Udako Olinpiar Jokoetan[3].
Ibilbidea
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Curry All Blacks Sevens taldetik kanpo geratu zen Errusiako 2013ko Rugby World Cup Sevensen, entrenamenduetan izandako lesio baten ondorioz[4]. Glasgoweko 2014ko Commonwealth Jokoetarako, taldean sartu zen[5]. Hala ere, Zeelanda Berriak 12-17 galdu zuen finalean Hegoafrikaren aurka[6].
Curryk All Blacks Sevens taldeko kapitain izan zen 2015eko USA Sevensen, Wellingtonen DJ Forbes zauritu ostean[7]. 2016ko Udako Olinpiar Jokoetan, Zazpiko errugbi taldeko kapitaina izan zen. Zeelanda Berriko taldearekin, urrezko domina irabazi zuen gizonezkoen Zazpiko errugbi txapelketan 2018ko Commonwealth Jokoetan[8]. 2018ko Rugby World Cup Sevens txapelketa irabazi zuen Zeelanda Berriko taldearen kapitaina izan zen, finalean Ingalaterrari 33-12 irabazita[9][10].
2020ko Udako Olinpiar Jokoetan lehiatzeko, Zeelanda Berriko selekzioko kapitain izendatu zuten gizonezkoen zazpiko errugbi txapelketan[11]. Olinpiar Joko horietan Fijiren aurka 27-12 galdu ostean, zilarrezko domina lortuko zuen Zelanda Berriko taldekide izan zen[12][13]. Zazpiko errugbian, Zelanda Berriko lehen domina olinpikoa izan zen[13]. 2020ko Olinpiar Joko atzeratuak hasi baino lehen, Olinpiar Jokoen ostean kiroletik erretiroa hartzea pentsatu zuela iragarri zuen[14].
Olinpiar Jokoak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]2020ko Udako Olinpiar Jokoetan, Tokio 2020an (Tokio), zilarrezko domina irabaziko du Zeelanda Berriko taldearekin, Fijiko taldearen atzetik (urrezkoa) eta Argentinakoaren (brontzezkoa) aurretik sailkatuz. Hauek osatuko dute Zeelanda Berriko taldea: Kurt Baker, Dylan Collier, Scott Curry, Andrew Knewstubb, Ngarohi McGarvey-Black, Tim Mikkelson, Sione Molia, Etene Nanai-Seturo, Tone Ng Shiu, Amanaki Nicole, William Warbrick, Regan Ware eta Joe Webber-ek[15][16].
Olinpiar Jokoetako Emaitzak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Udako Olinpiar Jokoak | |||
---|---|---|---|
Urtea | Lekua | Domina | Proba |
2020 | Tokio Japonia |
Zazpiko-errugbia gizonezkoa[17]. |
Zientzietako irakasle trebatua ere bada[18].
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ «Rugby Sevens CURRY Scott - Tokyo 2020 Olympics» ...
- ↑ «Rugby Sevens | Athlete Profile: Scott CURRY - Gold Coast 2018 Commonwealth Games» results.gc2018.com.
- ↑ «Scott CURRY» Olympics.com.
- ↑ nzherald.co.nz. (20 June 2013). Curry ruled out of Rugby World Cup Sevens. .
- ↑ World Rugby.com. (21 May 2014). Commonwealth Games Sevens squads: Latest. .
- ↑ World Rugby.com. (25 July 2014). SA strike gold at Commonwealth Games. .
- ↑ Adam Cooper. (9 February 2015). Curry steps in to lead All Blacks Sevens. .
- ↑ «Rugby Sevens | Event Schedule Men - Gold Coast 2018 Commonwealth Games» results.gc2018.com.
- ↑ «All Blacks Sevens and Black Ferns Sevens named for Rugby World Cup Sevens» allblacks.com 10 July 2018.
- ↑ «Introducing World Cup-winning rugby sevens captain Scott Curry» Olympics.com.
- ↑ «Tokyo 2020 Olympic Games: Men’s sevens squads» World Rugby 6 July 2021.
- ↑ Rugby Sevens - New Zealand v Fiji - Gold Medal Match Results. .
- ↑ a b «Fiji defeats New Zealand, clinches back-to-back gold medals in rugby 7s | NBC Olympics» www.nbcolympics.com.
- ↑ «New Zealand rugby sevens star Curry to consider retirement after Tokyo 2020» www.insidethegames.biz.
- ↑ «Scott Curry» olympedia.org 2022-02-07an. begiratua(Ingelesez)
- ↑ «Scott Curry» Olympics.com 2022-02-07an begiratua (Gaztelaniaz)
- ↑ "Zazpiko-errugbia, gizonezkoa, emaitzak 2020" olympedia.org (Ingelesez)
- ↑ Team tracker: Rugby sevens. 5 July 2016.